Nog een column voor Buonissimo:

Quota Rosa: gevallen ster

Quota rosa: gevallen ster

Wat ik heel mijn leven voor onmogelijk hield, gebeurde me in Rome toch. Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen. Bij de o zo beladen en belangrijke verkiezingen voor de nieuwe burgemeester in Rome. Ik stemde ‘verkeerd’!

In Italië mag ik alleen stemmen voor de gemeenteraadsverkiezingen. Berlusconi zat er dus zeker niet door mij. Maar ik kon ook niet tégen hem stemmen. Wel was ik geacht voor de regeringen van het verre België en Nederland (vanwege mijn dubbele nationaliteit) te stemmen, al ging ik er alleen maar op vakantie. 

Ik hechtte daarom nòg meer waarde aan dat beperkte stemrecht voor de Romeinse gemeenteraad en bereidde me goed voor. Niet alleen voor de centrale raad en burgemeester, wiens campagne ik ook voor mijn werk volgde, maar ook voor mijn deelraadgemeente en mini-burgemeester, zoals de voorzitter van het college daar heet. Mijn deelraad, nr. VIII  in Rome telt ruim 250.000 inwoners! Niet onbelangrijk dus.

Ik zag ze komen en gaan, mijn burgemeesters: Rutelli, Veltroni, Alemanno, Marino… Maar nooit eerder waren de verkiezingen zo spannend als nu. Rechts was verdeeld, omdat de onbetrouwbare Berlusconi de Lega Nord en de rechtse Giorgia Meloni, ondanks hun akkoord, op het laatst liet stikken. Links had zichzelf in de voet geschoten. Door de eigen burgemeester (Marino) weg te pesten, maar vooral ook omdat enkele lokale leden van de Partito Democratico betrokken bleken bij het maffiaschandaal in Rome. Grote aanbestedingen gingen zo, dankzij corrupte politici, naar onfrisse bedrijven en stichtingen.

Dat de nieuwe Vijf Sterren Beweging (M5S) van showman Beppe Grillo, hoge ogen zou gooien, was te verwachten. Dat ze zelfs zouden winnen, had ik ook voorspeld. De vraag was eerder hoe de ballotage er uit zou zien. Wie ging het in de tweede stemronde opnemen tegen de advocate Virginia Raggi? Werd dat de conservatieve, rechtse Giorgia Meloni of lukte het links toch met de totaal niet-charismatische Roberto Giacchetti?

Toen gebeurde het. In het stemhokje. Ineens zag ik een scenario voor me, waar ik het al weken over had met vrienden: Stel dat de PD zò zou worden afgestraft dat ze de ballotage niet zou halen! Dan moesten we na twee weken kiezen tussen Meloni en Raggi. Omdat de M5S ook veel rechtse stemmen binnenhaalt, was de kans groot dat die kiezers dan massaal voor Meloni zouden stemmen. Mijn stad liep het risico door een Romeinse, platvloerse, conservatieve vrouw bestuurd te worden, waar ik nog geen tweedehands auto van zou kopen!

In een flits besloot ik dat mijn stem toch naar de PD moest gaan. Maar, ook bij mij stootte de Marino-affaire en het maffiaschandaal me tegen de borst. Ik wilde ze daarvoor zeker niet belonen, dus schoten mijn ogen over de lange lijst van partijen die de PD in een coalitie steunden, om zo via een omweg toch mijn geweten te sussen. He, de Groenen waren daar weer! Een kleine, onbeduidende partij in Italië, die toch staat voor bepaalde, gekende principes, waar ik ook achter sta. Een groene stem in de gemeenteraad van een zwaar vervuilde, door motorverkeer vast geslipte stad, met een waardeloos openbaar vervoer plan, kon zeker geen kwaad. Ik was er uit!

Nu nog even de eerste vrouw van de lijst aankruisen en ik had mijn democratisch recht weer, tot tevredenheid, goed benut. De naam zei me niets: Daniela Martani…

Thuis gekomen toch maar even gegoogeld….

Als google me naar Forza Italia had geleid, had ik het ook geloofd. Google image heeft bijna enkel semi-naakt foto's van deze 'politica', die voor een actie voor het dierenwelzijn uit de kleren was gegaan. Ze blijkt een ex-deelnemer van het Big Brother huis. (Een format dat volgens mij alleen in Italië nog succes boekt) en daarvoor was ze stewardess bij Alitalia. Oh ja, ze heeft ook een blog over haar vegan-zijn.

De dame in kwestie is dus 'bekend van tv' en werd waarschijnlijk ook om die reden gevraagd door de Groenen. Want bekende tv-sterren trekken stemmen en een mooie vrouw op een verkiezingsposter doet het ook altijd leuk.

Ik heb natuurlijk niets tegen mooie dames, maar de google-image collage schetst een beeld van een redelijk inhoudsloze figuur, die bij mij ook niet veel vertrouwen wekt. Toen de PD, gesteund door de Groenen, doorging naar de tweede stemronde en Miss Martani verklaarde zelf op de andere kandidaat (Virginia Raggi) te stemmen, was ik dan ook niet verbaasd.

Ik heb mijn les geleerd en mijn besluit staat vast: dit was in Italië de laatste keer dat ik, vanwege feministische overwegingen, op een vrouw zou stemmen. Geen quota rosa meer voor mij.

Nou ja, nog een keer dan. Na mijn foute stem voor het tv-sterretje uit Big Brother, koos ik in de tweede ronde met gemengde gevoelens voor die opkomende ster: Virginia Raggi. De Sterrenbeweging mag het proberen om die onmogelijke, rampzalige stad met 13 miljard euro schuld, weer op de rails te krijgen. Doen ze dat goed, hebben we er enkel bij te winnen. Lukt het niet, is het rap gedaan met die veelbelovende Vijf Sterren Beweging. O Roma, o la morta!